Ποίημα για τον Πόντο

 

Ο ξεριζωμός των Ποντίων

 

Πόντιοι, εσείς, που ξεριζωθήκατε

απ’ τα πατρικά τα εδάφη.

Εσείς που ζούσατε

Στον Εύξεινο τον Πόντο

μια ζωή γαλήνια

όπως όλων των ανθρώπων.

Εχθροί ήρθαν,

με όπλα και διαθέσεις επιθετικές,

να σας πάρουν την πατρίδα,

το βιος, τα σπίτια

με δόλο, με φωτιές

και με φονικά.

Πόντιες, εσεις, γυναίκες

Άλλες στα δουλοπάζαρα, αγοροπωληθήκατε,

και άλλες γλιτώσατε

από τούτη τη συμφορά,

με τα μωρά στην αγκαλιά

περιπλανιόσασταν δεξιά και αριστερά.

Δεν είχατε τροφή και

και τα παιδιά πεινούσαν.

Σκίζατε το δέρμα σας με τα δόντια,

αίμα να πιουν να ξεδιψάσουν,

να σωπάσουν.

Όσες δεν αντέχατε

όλο αυτόν τον πόνο

τη ζωή τη δική σας και των παιδιών σας

προτιμήσατε να αφαιρέσετε

με τα χέρια σας τα ίδια.

Εκατοντάδες χιλιάδες τα φονικά

στη δική σας τη γενιά,

που απ’ όλους αναγνωρίστηκε

Γενοκτονία τελικά.

Στέκεστε τώρα εδώ μπροστά

και λέτε με περήφανη καρδιά:

«Πόντιοι είμαστε,

οι πρόγονοί μας πέρασαν

βάσανα πολλά,

διώχτηκαν από την πατρίδα τους

μα δεν τα παράτησαν,

μπόρεσαν να τα ξεπεράσουν,

να κάνουν μια νέα αρχή».

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά

Τι πέρασε αυτή η γενιά.

Οι Πόντιοι θα μας θυμίζουν

τη βία του ξεριζωμού

μα και τον αγώνα

 για νέα ζωή.

 

                                                                   Γεωργία- Μαρία Οικονομίκου

Α1 Γυμνασίου

Εκπαιδευτήρια ΠΛάτων